Jak mózg nas wspiera, kiedy czujemy się zagrożeni i musimy mieć pod kontrolą całe otoczenie lub boimy się go i uciekamy wzrokiem?
Ano, zafunduje nam (albo naszemu dziecku) zeza.
Zez zbieżny może świadczyć o chęci uniknięcia kontaktu wzrokowego (ucieczka), bo oko ucieka w kierunku nosa.
Zez rozbieżny świadczy o nieprzerwanej czujności. Jeśli żyjemy w przekonaniu, że niebezpieczeństwo może przyjść z różnej strony i może nas zaskoczyć w każdej chwili.
Jeśli jedno oko ucieka w kierunku nosa, a drugie na zewnątrz pokazuje to chęć „zamienienia się we wzrok” bo jeśli nie wiem skąd może nadejść niebezpieczeństwo to nie pozostaje mi nic innego jak mieć oczy „dookoła głowy”.
Więc jeśli rodzi się dziecko z zezem, mama może sobie zadać pytanie, co takiego przeżywała w ciąży, od czego uciekała, albo czego tak bardzo się bała, z czym nie radziła sobie emocjonalnie, że dziecko musiało ją w tym wesprzeć.
